นาฏศิลป์ญี่ปุ่นยุคโบราณมีความเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์และศาสนา การแสดงพัฒนามาจากนาฏศิลป์ที่จัดแสดงในวัดจนเข้าไปในราชสำนัก เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงอิทธิพลในด้านการแสดงนาฏศิลป์ของจีน จึงทำให้จักพรรดิญี่ปุ่นหันมาปลูกฝังให้ประชาชนตระหนักในคุณค่าของศิลปวัฒนธรรมประจำชาติ และพัฒนาปรับปรุงนาฏศิลป์ให้เป็นที่นิยมของชนรุ่oใหม่ นาฏศิลป์ของญี่ปุ่นที่เป็นวัฒนธรรมประจำชาติ ได้แก่ ละครคาบูกิ โนะ และเคียวเง็น
การแสดงละครคาบูกิ
คาบูกิ เป็นละครที่มีต้นกำเนิดมาจากละครโนะและละครหุ่นรากุชาผสมกัน เนื้อเรื่องเหมือนโขน ละครของไทย
ผู้ชมต้องการดูศิลปะในการแสดงมากกว่าติดตามเนื้อเรื่อง
1) ลักษณะการแสดงละครคาบูกิ ตัวละครมีทั้งพูดเอง หรือมีผู้พากย์แบบโขน ท่าทางที่แสดงมีแบบแผนเคร่งครัด
แม้แต่การแต่งหน้า จะกำหนดไว้เป็นแบบแผนว่าละครตัวไหนจะต้องแต่งหน้าอย่างไร มีการเขียนหน้าคล้ายงิ้วของจีน
ตัวร้ายจะแต่งหน้าแดง ตัวพระเอกจะแต่งหน้าข่าว เส้นทุกเส้นที่เขียนบอกอายุ ตำแหน่ง อารมณ์ของตัวละคร การต่อสู้
ในการแสดงจะแสดงแต่เฉพาะวิธีฟันโดยที่อาวุธจะไม่โดนกัน ผู้แสดงจะทราบว่าฟันแบบไหน แรงเท่าใด และฟันท่าไหนตัวละครถึงจะตาย การกินน้ำชาในเรื่องก็ทำท่าดื่มโดยไม่มีถ้วยชา ผู้แสดงเป็นชายทั้งหมด
2) ดนตรีประกอบการแสดง ได้แก่ ขลุ่ย ซามิเซน กลองเล็ก ฆ้อง ไม้เคาะ หรือเรียกว่า "กรับ" ผู้เคาะไม้จะกำกับ
การเปิด ปิดม่าน เริ่มตีด้วยจังหวะช้าแล้วรัวถี่ขึ้น เมื่อตัวละครออกมาจะเคาะ 1 ที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น